Ο Γιάννης Πανούσης γράφει: H Νέμεση πήρε τη μορφή του φόβου από τις αντι-δράσεις των μη εχόντων


Άρθρο στην εφημερίδα "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", 28/03/2011

Απαξ κληθήκαμε
στην αίθουσα του πεπρωμένου
μηδενός εξαιρουμένου
Μυρσίνη Αρώνη, Στη μεγάλη συναυλία 

Τόσα χρόνια που η βία (άμετρη, αναίτια, άχρηστη) στρεφόταν κατά των αστυνομικών, των δημοσιογράφων, των διανοουμένων, των πανεπιστημιακών, των πολιτών, οι πολιτικοί μας είτε αοριστολογούσαν περί της αιτιότητας (βιολογισμοί, ψυχολογισμοί, κοινωνιολογισμοί) είτε δοξολογούσαν ορισμένες μορφές βίας (ως προ-επαναστατική δράση;!) είτε απέδιδαν το φαινόμενο στην (όποια) αρνητική πολιτική της (όποιας) κυβέρνησης.
ΤΩΡΑ όμως που η βία στράφηκε κατά των πολιτικών, ξάφνου άρχισαν οι βαθυστόχαστοι προβληματισμοί για τα όρια της κοινωνικής απειθαρχίας, της πολιτικής ανυπακοής και της συμβολικής/εκφραστικής βίας. Οι πολιτικοί μας βρήκαν τη φωνή τους (που την αυτολογόκριναν τόσο καιρό) και μας ζητάνε να τηρήσουμε το κοινωνικό συμβόλαιο.
ΕΝΑ σύστημα, στην ουσία ένα καθεστώς, που επί 37 μεταπολιτευτικά χρόνια πεισματικά αρνήθηκε να δηλώσει ότι δεν νοείται και δεν υπάρχει Δημοκρατία, Ελευθερία, Κοινωνία χωρίς όρια (κοινωνικά, πολιτικά, θεσμικά, ηθικά συμπεφωνημένα), τώρα που αισθάνεται για πρώτη φορά ευάλωτο και στοχοποιημένο, μας καλεί σε εγρήγορση διότι ορισμένοι «εχθροί» (;) παίζουν εκτός ορίων.
ΜΕΣΑ σε ηθελημένη σύγχυση εννοιών, μέσα σε άνευ νοήματος γενικεύσεις (του τύπου: η βία γεννάει τη βία ή η φτώχεια γεννάει το έγκλημα), μέσα σε συμψηφιστικές απλουστεύσεις (σε ποια σχέση βρίσκεται π.χ. η ενδοοικογενειακή βία με την τρομοκρατία ή η αστυνομική βία με την τηλεοπτική βία;) κρύβεται ο φόβος των πολιτικών. Ενας φόβος που δεν βασίζεται στον έτσι κι αλλιώς υπάρχοντα κίνδυνο επιθετικής συμπεριφοράς από τη μεριά «αγανακτισμένων» ή διαψευσμένων πολιτών, αλλά στα σημεία της Νέμεσης.
ΟΙ πολιτικοί, επειδή έχουν ιδιαίτερα αυξημένο (μέχρι και «ακονισμένο») το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι η ύβρις (τους) ολοκλήρωσε τον κύκλο της και τώρα αρχίζει το έργο της Νέμεσης, της τιμωρίας τους.
ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ τιμωρία δεν προβλέπεται στο ηθικό και κανονιστικό σύστημα το οποίο χειρίζονται εδώ και χρόνια (π.χ. νόμος περί ευθύνης υπουργών, ασυλία βουλευτών κ.λπ.), η Νέμεση πήρε τη μορφή του φόβου από τις αντι-δράσεις των μη εχόντων.
ΟΠΟΙΟΣ κι αν άρχισε, κι αν έπαιξε, κι αν κέρδισε στο παιχνίδι της πολιτικο-κοινωνικο-οικονομικής (παρ)ανομίας, αυτή την ώρα θα πληρώσουν οι πολιτικοί (οι ένοχοι και οι λιγότερο ένοχοι).
ΑΝ το πιστέψουν κι αν δουν ότι δεν έχουν πόρτα δια-φυγής με τα γνωστά κόλπα, τότε ίσως διασωθεί κάποιο στοιχείο υστεροφημίας τους. Διαφορετικά θα χαθεί κι αυτό.
ΥΓ. Είμαι κατά πάσης μορφής βίας. Δικής τους ή των άλλων.
Αναρτήθηκε από Pressing News On 4 Απρ 2011
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)