Ο Δήμαρχος Παλλήνης θα προλογίσει τον Μίμη Ανδρουλάκη στις 6 Μαιού
Το καινούριο βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη "Η έβδομη αίσθηση troika Μοίρα", κυκλοφορεί τη Δευτέρα 22 Νοεμβρίου από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
"Να το ομολογήσω,
στον ψυχικό μου κόσμο υπάρχει μια ελεύθερη πτώση από τα 30.000 πόδια.
Αρχίζω ν' ανησυχώ ότι Η ΕΒΔΟΜΗ ΑΙΣΘΗΣΗ troika Μοίρα είναι μια παραίσθησή μου, ένα "ελληνικό όνειρο" στην "εντατική" που βρίσκεται η πατρίδα μας.
Έτσι ξαναγίνομαι είκοσι ετών, ο λαθρεπιβάτης με το κόκκινο και το μαύρο...
"Να το ομολογήσω,
στον ψυχικό μου κόσμο υπάρχει μια ελεύθερη πτώση από τα 30.000 πόδια.
Αρχίζω ν' ανησυχώ ότι Η ΕΒΔΟΜΗ ΑΙΣΘΗΣΗ troika Μοίρα είναι μια παραίσθησή μου, ένα "ελληνικό όνειρο" στην "εντατική" που βρίσκεται η πατρίδα μας.
Έτσι ξαναγίνομαι είκοσι ετών, ο λαθρεπιβάτης με το κόκκινο και το μαύρο...
Με την αγάπη μου στους φίλους του Ρrotagon.gr"
Μίμης Ανδουλάκης
Προδημοσίευση: Ο λαθρεπιβάτης με το κόκκινο και το μαύρο
Επιστρέφω σ’ ένα μακρινό πια Αύγουστο και βλέπω ξανά τον εαυτό μου, δίχως να το πολυσκεφτεί, να πηδά στην υδροφόρα που είχε λύσει τους κάβους και ζέσταινε τις μηχανές. Οι διώχτες μου είχαν στήσει καρτέρι στα κρητικά βαπόρια και είχαν αποκλείσει το λιμάνι του Ηρακλείου. Σφηνωμένος ανάμεσα σε κουλούρες συρματόσχοινα ένιωθα το μελτέμι να με μαστιγώνει καθώς βγαίναμε στο Κρητικό πέλαγος. Την είχα πάθει. Υπέθεσα ότι πήγαινε κάπου κοντά, σε κάποιο παραλιακό ξενοδοχείο, το πολύ μέχρι την Ντία, το νησί με τους αίγαγρους. Αν το μελτέμι αγρίευε θα μ’ έπαιρνε η θάλασσα κι έπρεπε τότε να βρεθώ «καβάλα στο δελφίνι» αντί για την υδροφόρα, σαν τον Αρίωνα όταν τον πέταξαν από το καράβι στη θάλασσα. Δώδεκα ώρες την έβγαλα δίχως νερό, όταν επιτέλους το κήτος έκοψε ταχύτητα και έστριψε ίσια κατά τα φώτα του λιμανιού. Στα πεντακόσια μέτρα από την ακτή, τρεις το πρωί, έπεσα στο νερό αφού ασφάλισα τα γυαλιά μου στην κωλότσεπη κι έσφιξα τις μαύρες σαγιονάρες μου στη ζώνη. Έχασα τη δεξιά.
Αξία έχει, έλεγε ο Αρίστιππος, μόνο ό,τι μπορείς να διασώσεις μαζί με τη ζωή σου σ’ ένα ναυάγιο. Τράβηξα αριστερά από τα φώτα. Κανείς, ούτε οι χίπηδες που ήταν στρωματσάδα στην παραλία ούτε οι νεαροί που τύφλα άλλαζαν χέρια μια τσιγαριά, δεν έδωσαν σημασία σε έναν τύπο που έβγαινε τρέμοντας με τα ρούχα βουρίδι από τη θάλασσα. Η εκκεντρικότητα ήταν η σύμβαση της εποχής και ίσως μόνο μια αναδυόμενη Αφροδίτη μπορούσε να τραβήξει την προσοχή τους.
Τους βούτηξα μια μπίρα για ν’ αντιμετωπίσω την υποθερμία και «απαλλοτρίωσα» μιαν αδέσποτη δεξιά σαγιονάρα. Βγήκε κόκκινη. Με μια σαγιονάρα ίσως να μ’ έπαιρναν για ξεχασμένο στο χρόνο Αιτωλό πολεμιστή, γιατί αυτοί φορούσαν μόνο ένα αριστερό σανδάλι, ή θα μ’ έπιαναν στα πράσα, όπως τον Ιάσονα, καθώς ένα σύγχρονο μαντείο θα έχει προειδοποιήσει τον Πελία να φυλάγεται από τον μονοσάνδαλο άνδρα. Δεν ήξερα πού βρισκόμουν, αλλά και ποιον να ρωτήσω δίχως να κινήσω υποψίες; Είχε σηκωθεί αρκετά ο ήλιος στην παραλία όταν αποτόλμησα να κάνω την παράλογη ερώτηση σε μια τουρίστρια περίπου στην ηλικία μου. Γαλλίδα φοιτήτρια στη Σορβόνη, διατριβή για τον Καραγκιόζη από την Κίνα ως την Ελλάδα όπως θα μάθαινα αργότερα, μια κουλτουριάρικη εκδοχή των κοριτσιών της nouvelle vague. «Το πιο πρωτότυπο καμάκι που μου έχουν κάνει στη Μύκονο!» σχολίασε. «Πήρα θάρρος γιατί άπλωσες το κεφάλι σου στο αγαπημένο μου μυθιστόρημα, το Le Rouge et le Noir. Το Κόκκινο και το Μαύρο του Σταντάλ». Η αξιοπιστία μου κορυφώθηκε όταν διαπίστωσε τα χρώματα στις σαγιονάρες. Το βράδυ, λαθρεπιβάτης στο πλοίο της γραμμής, έφυγα για τον Πειραιά. Αυτή ήταν η πρώτη και η τελευταία κρουαζιέρα μου στη Μύκονο, η οποία κρατά, σκέφτηκα τότε με συγκίνηση, το ίδιο όνομα εδώ και χιλιετίες. Το διμελές πλήρωμα της υδροφόρας θα πληροφορηθεί το περιστατικό τρία χρόνια μετά. Αν είχα παρουσιαστεί τότε θα με διευκόλυνε; Θα με παρέδιδε στο Λιμεναρχείο; Θα με πέταγε πανικόβλητο στη θάλασσα; Εκ των υστέρων η απάντηση είναι δεδομένη.
Αξία έχει, έλεγε ο Αρίστιππος, μόνο ό,τι μπορείς να διασώσεις μαζί με τη ζωή σου σ’ ένα ναυάγιο. Τράβηξα αριστερά από τα φώτα. Κανείς, ούτε οι χίπηδες που ήταν στρωματσάδα στην παραλία ούτε οι νεαροί που τύφλα άλλαζαν χέρια μια τσιγαριά, δεν έδωσαν σημασία σε έναν τύπο που έβγαινε τρέμοντας με τα ρούχα βουρίδι από τη θάλασσα. Η εκκεντρικότητα ήταν η σύμβαση της εποχής και ίσως μόνο μια αναδυόμενη Αφροδίτη μπορούσε να τραβήξει την προσοχή τους.
Τους βούτηξα μια μπίρα για ν’ αντιμετωπίσω την υποθερμία και «απαλλοτρίωσα» μιαν αδέσποτη δεξιά σαγιονάρα. Βγήκε κόκκινη. Με μια σαγιονάρα ίσως να μ’ έπαιρναν για ξεχασμένο στο χρόνο Αιτωλό πολεμιστή, γιατί αυτοί φορούσαν μόνο ένα αριστερό σανδάλι, ή θα μ’ έπιαναν στα πράσα, όπως τον Ιάσονα, καθώς ένα σύγχρονο μαντείο θα έχει προειδοποιήσει τον Πελία να φυλάγεται από τον μονοσάνδαλο άνδρα. Δεν ήξερα πού βρισκόμουν, αλλά και ποιον να ρωτήσω δίχως να κινήσω υποψίες; Είχε σηκωθεί αρκετά ο ήλιος στην παραλία όταν αποτόλμησα να κάνω την παράλογη ερώτηση σε μια τουρίστρια περίπου στην ηλικία μου. Γαλλίδα φοιτήτρια στη Σορβόνη, διατριβή για τον Καραγκιόζη από την Κίνα ως την Ελλάδα όπως θα μάθαινα αργότερα, μια κουλτουριάρικη εκδοχή των κοριτσιών της nouvelle vague. «Το πιο πρωτότυπο καμάκι που μου έχουν κάνει στη Μύκονο!» σχολίασε. «Πήρα θάρρος γιατί άπλωσες το κεφάλι σου στο αγαπημένο μου μυθιστόρημα, το Le Rouge et le Noir. Το Κόκκινο και το Μαύρο του Σταντάλ». Η αξιοπιστία μου κορυφώθηκε όταν διαπίστωσε τα χρώματα στις σαγιονάρες. Το βράδυ, λαθρεπιβάτης στο πλοίο της γραμμής, έφυγα για τον Πειραιά. Αυτή ήταν η πρώτη και η τελευταία κρουαζιέρα μου στη Μύκονο, η οποία κρατά, σκέφτηκα τότε με συγκίνηση, το ίδιο όνομα εδώ και χιλιετίες. Το διμελές πλήρωμα της υδροφόρας θα πληροφορηθεί το περιστατικό τρία χρόνια μετά. Αν είχα παρουσιαστεί τότε θα με διευκόλυνε; Θα με παρέδιδε στο Λιμεναρχείο; Θα με πέταγε πανικόβλητο στη θάλασσα; Εκ των υστέρων η απάντηση είναι δεδομένη.
Ποιος ξέρει γιατί πρώτη φορά φέτος ανακάλεσα αυτή την ανάμνηση από τον Αύγουστο του ’72 σε σχετική ερώτηση του γιου μου Νικόλα για μια καλοκαιρινή μου εμπειρία. Ίσως εξήγηση δίνει το απελπιστικό αίσθημα του αβοήθητου που βιώνει ο Έλληνας καθώς πασχίζει με αδέξιες κι αμήχανες προσπάθειες να κρατήσει το κεφάλι έξω από το νερό.
Συνειρμικό ημίφως
❖ Ο νόμος της Εντροπίας από τη Φυσική με είχε διδάξει ότι ο χρόνος εμπεριέχει το πάγωμα, την απώλεια της ενέργειας, τη φθορά του πάθους, της αγωνίας και του φόβου. Έτσι, κοντά σαράντα χρόνια μετά, ανακαλώ με ειρωνική απόσταση τους ελεύθερους συνειρμούς μου από τις εφιαλτικές ώρες που πέρασα κολλημένος θανατερά σαν πεταλίδα στη θαλασσοδαρμένη υδροφόρα. Έρχεται ο καιρός που κάθε λεπτό, όσο έντονα κι αν το έζησες, θα γίνει ανάμνηση.
❖ «Πάρ’ το φιλοσοφικά!» ακούστηκε η φωνή του γενειοφόρου πνευματικού μου μέσα από τον αφρό. «Πά’ να πει με καρτερία. Στο κακό που σε βρήκε υπάρχει πάντα ένα πολύ χειρότερο κακό. Μην πανικοβάλεσαι. Γίνε στωικός. Θυμήσου τον Επίκτητο». Ήταν ο Επιμενίδης, όχι ο Μαρξ. Τιμωρία μου, καθώς στον άμετρο σκεπτικισμό μου ειρωνευόμουν την αρχή της αταραξίας των στωικών και σάρκαζα πως πρέπει να ευχαριστήσω τη χούντα που με βασάνισε αλλά δεν με σκότωσε.
❖ Μύηση στην τραγική γνώση. Κράτα μόνο γερά τα συρματόσχοινα, τίποτα άλλο μην κάνεις, μη σπαταλάς τις δυνάμεις σου, η τραγικότητά σου αυτές τις ώρες είναι απόλυτη, οι εναλλακτικές λύσεις μηδενίζονται, συνειδητοποίησε ότι είσαι παντελώς αβοήθητος, ρίξε τη μικρή εσωτερική σου άγκυρα στη μέση της καταιγίδας, αφέσου στη ροή των πραγμάτων κι αν επιζήσεις και ωριμάσεις ίσως μια μέρα αναγνωρίσεις στο ναυαγισμό το πανηγύρι της ανθρώπινης ύπαρξης.
❖ Σπουδή στην ενεργητική αναμονή. Ζω σημαίνει περιμένω κάτι. Περιμένω κάτι άρα ζω. Waiting for Godot, μέσα από τα κύματα. Απελευθερώσου στο ρεύμα μιας άγρυπνης εγκατάλειψης. Τίποτα δεν είναι πια στο χέρι σου. Επέπλεε.
❖ Ευκαιρία να ασκηθείς πειραματικά στη διαχείριση της αβεβαιότητας πάνω στο αγαπημένο σου μαθηματικό μοντέλο για τα θαλάσσια κύματα, που περιλαμβάνει τις διαφορές των φάσεων και του μήκους τους, το βάθος και την ταχύτητά τους, τα «προβατάκια» στο όρος των κυμάτων που σκάζουν πάνω σου, τη διασπορά του κυματισμού, τις επικαλύψεις και υπερθέσεις των ημιτονοειδών κυμάτων, τα κυματοπακέτα και τα παλίνδρομα κύματα που μπορεί από στιγμή σε στιγμή να σε καταπιούν.
❖ Το κόκκινο και το μαύρο στο βαθύ πράσινο μπλε σκοτάδι καθώς πέφτει το σούρουπο και μαζί του το καταραμένο μελτέμι. Κόκκινο κρασί από τα όρη. Μαυρομάνικο μαχαίρι για το κακό μάτι. Οι μανάδες να κάθονται πάνω σε μαυρομάνικα μαχαίρια για να βγάζουν γιους. Όμορφες μαυροφόρες, μαυρομάτες να μαζεύουν μαυρολιές. Το Κόκκινο και το Μαύρο. Επανάσταση και Ελευθερία. «Ρόδα φυτεύω κόκκινα και μαύρα ξετελεύουν». Ο νόμος της Αντιστροφής του Νοήματος στις ιδεολογίες και στην πολιτική. Η μαγική μυστική γλώσσα των χρωμάτων. Λευκό μαυροπούλι. Μαύρος κύκνος. Λευκό κοτσύφι. Μπλε δέντρο. Μαύρο καράβι.
❖ Κολυμπούσα κι απόδιωχνα από τη σκέψη μου την κακή μοίρα του Νικηφόρου Μανδηλαρά, που ρίχτηκε από το πλοίο στα κύματα, και το νου μου θέρμαινε σαν ακτίνα ελπίδας, όπως και τώρα, ο μονοσάνδαλος Ιάσονας και με πικρό παράπονο διερωτώμαι αν ο Έλληνας, που αποκοιμήθηκε σιτιζόμενος με δανεικά στο «Πρυτανείο», βαυκαλιζόμενος με την ψευδεπίγραφη «προοδευτικότητα», θα ξαναβρεί μέσα του το ένστικτο του Αργοναύτη, του ανθρώπου της εξερεύνησης, του ταξιδιού, της δημιουργίας, της καινοτομίας, του αγώνα της ζωής, και αρχίζω να ονειρεύομαι μια συνάθροιση των νέων Αργοναυτών και διερευνώ ποιος μπορεί να πάρει τη θέση του Φαλήρου από την Αθήνα, του Φάνου από την Κρήτη, του Λαέρτη από το Άργος, ποιος του Ιφικλή του Αιτωλού, του Κάστορα και του Πολυδεύκη από τη Σπάρτη, του Κάνθου από την Εύβοια, ποιος θα είναι ο Άργος, ο Θεσπιεύς, ο ναυπηγός της νέας Αργώς, ποιος; Αυτό είναι το Νέο Ελληνικό Ζήτημα!
❖ «Πάρ’ το φιλοσοφικά!» ακούστηκε η φωνή του γενειοφόρου πνευματικού μου μέσα από τον αφρό. «Πά’ να πει με καρτερία. Στο κακό που σε βρήκε υπάρχει πάντα ένα πολύ χειρότερο κακό. Μην πανικοβάλεσαι. Γίνε στωικός. Θυμήσου τον Επίκτητο». Ήταν ο Επιμενίδης, όχι ο Μαρξ. Τιμωρία μου, καθώς στον άμετρο σκεπτικισμό μου ειρωνευόμουν την αρχή της αταραξίας των στωικών και σάρκαζα πως πρέπει να ευχαριστήσω τη χούντα που με βασάνισε αλλά δεν με σκότωσε.
❖ Μύηση στην τραγική γνώση. Κράτα μόνο γερά τα συρματόσχοινα, τίποτα άλλο μην κάνεις, μη σπαταλάς τις δυνάμεις σου, η τραγικότητά σου αυτές τις ώρες είναι απόλυτη, οι εναλλακτικές λύσεις μηδενίζονται, συνειδητοποίησε ότι είσαι παντελώς αβοήθητος, ρίξε τη μικρή εσωτερική σου άγκυρα στη μέση της καταιγίδας, αφέσου στη ροή των πραγμάτων κι αν επιζήσεις και ωριμάσεις ίσως μια μέρα αναγνωρίσεις στο ναυαγισμό το πανηγύρι της ανθρώπινης ύπαρξης.
❖ Σπουδή στην ενεργητική αναμονή. Ζω σημαίνει περιμένω κάτι. Περιμένω κάτι άρα ζω. Waiting for Godot, μέσα από τα κύματα. Απελευθερώσου στο ρεύμα μιας άγρυπνης εγκατάλειψης. Τίποτα δεν είναι πια στο χέρι σου. Επέπλεε.
❖ Ευκαιρία να ασκηθείς πειραματικά στη διαχείριση της αβεβαιότητας πάνω στο αγαπημένο σου μαθηματικό μοντέλο για τα θαλάσσια κύματα, που περιλαμβάνει τις διαφορές των φάσεων και του μήκους τους, το βάθος και την ταχύτητά τους, τα «προβατάκια» στο όρος των κυμάτων που σκάζουν πάνω σου, τη διασπορά του κυματισμού, τις επικαλύψεις και υπερθέσεις των ημιτονοειδών κυμάτων, τα κυματοπακέτα και τα παλίνδρομα κύματα που μπορεί από στιγμή σε στιγμή να σε καταπιούν.
❖ Το κόκκινο και το μαύρο στο βαθύ πράσινο μπλε σκοτάδι καθώς πέφτει το σούρουπο και μαζί του το καταραμένο μελτέμι. Κόκκινο κρασί από τα όρη. Μαυρομάνικο μαχαίρι για το κακό μάτι. Οι μανάδες να κάθονται πάνω σε μαυρομάνικα μαχαίρια για να βγάζουν γιους. Όμορφες μαυροφόρες, μαυρομάτες να μαζεύουν μαυρολιές. Το Κόκκινο και το Μαύρο. Επανάσταση και Ελευθερία. «Ρόδα φυτεύω κόκκινα και μαύρα ξετελεύουν». Ο νόμος της Αντιστροφής του Νοήματος στις ιδεολογίες και στην πολιτική. Η μαγική μυστική γλώσσα των χρωμάτων. Λευκό μαυροπούλι. Μαύρος κύκνος. Λευκό κοτσύφι. Μπλε δέντρο. Μαύρο καράβι.
❖ Κολυμπούσα κι απόδιωχνα από τη σκέψη μου την κακή μοίρα του Νικηφόρου Μανδηλαρά, που ρίχτηκε από το πλοίο στα κύματα, και το νου μου θέρμαινε σαν ακτίνα ελπίδας, όπως και τώρα, ο μονοσάνδαλος Ιάσονας και με πικρό παράπονο διερωτώμαι αν ο Έλληνας, που αποκοιμήθηκε σιτιζόμενος με δανεικά στο «Πρυτανείο», βαυκαλιζόμενος με την ψευδεπίγραφη «προοδευτικότητα», θα ξαναβρεί μέσα του το ένστικτο του Αργοναύτη, του ανθρώπου της εξερεύνησης, του ταξιδιού, της δημιουργίας, της καινοτομίας, του αγώνα της ζωής, και αρχίζω να ονειρεύομαι μια συνάθροιση των νέων Αργοναυτών και διερευνώ ποιος μπορεί να πάρει τη θέση του Φαλήρου από την Αθήνα, του Φάνου από την Κρήτη, του Λαέρτη από το Άργος, ποιος του Ιφικλή του Αιτωλού, του Κάστορα και του Πολυδεύκη από τη Σπάρτη, του Κάνθου από την Εύβοια, ποιος θα είναι ο Άργος, ο Θεσπιεύς, ο ναυπηγός της νέας Αργώς, ποιος; Αυτό είναι το Νέο Ελληνικό Ζήτημα!
Παρασύρθηκα σε εφτά ελεύθερους συνειρμούς. Η Έβδομη Αίσθηση είναι το συνειρμικό ημίφως που πέφτει στα ανθρώπινα. Μια ελεύθερη περιπλάνηση του νου σαν το καρυδότσουφλο που αφήνεται να παρασυρθεί στα κύματα δίχως να χάνει την επαφή με την πραγματικότητα.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Αντί προσευχής. «Χριστιανική πίστη»:
Η ορθολογική επιλογή στην αναγκαστική μας προσθαλάσσωση 13
Η πολιτική οικονομία του Ιησού 17
Από το θαύμα των εφτά άρτων στο θαύμα με τον παραλυτικό
της Καπερναούμ 19
Από τα 30.000 πόδια στις παραισθήσεις της «εντατικής» 21
Αντί Προλόγου. Με την τέχνη του εγγαστρίμυθου 27
Δυο φωνές για το ανέφικτο-εφικτό της «Εβδόμης» 29
Η ορθολογική επιλογή στην αναγκαστική μας προσθαλάσσωση 13
Η πολιτική οικονομία του Ιησού 17
Από το θαύμα των εφτά άρτων στο θαύμα με τον παραλυτικό
της Καπερναούμ 19
Από τα 30.000 πόδια στις παραισθήσεις της «εντατικής» 21
Αντί Προλόγου. Με την τέχνη του εγγαστρίμυθου 27
Δυο φωνές για το ανέφικτο-εφικτό της «Εβδόμης» 29
ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ
Ο λαθρεπιβάτης με το κόκκινο και το μαύρο 35
Συνειρμικό ημίφως 37
Ο λαβύρινθος με τα διαβολικά κάτοπτρα 40
Ένα ορφανό θεώρημα 42
Μυστική αίσθηση: Από το μηδέν στο άπειρο 45
Συνέντευξη για το Τίποτα 46
Επιμενίδης: Wi-Fi θεραπευτής 50
Μεταβίβαση: Η άλλη αίσθηση 51
Παρεκκλίσεις και παρεκτροπές της εσωτερικής εμπειρίας 53
Έχω έναν πόνο κίτρινο-λεμονί 56
Πράσινο και πράσινο κάνει κόκκινο 57
Ακούει χρώματα 58
Ο συγγραφέας της Λολίτα: «Το a έχει χροιά ξεραμένου ξύλου» 59
Επιμενίδειο video clip: «Παίξ’ το βαθύ πράσινο» 61
Το παιχνίδι ανάμεσα στο πράσινο και το κόκκινο 62
Το παράδοξο του Κρητικού ψεύτη και η χρυσή τριάδα
του μουσικού, του ζωγράφου, του μαθηματικού 66
Από τον Όμηρο στον Μίκη: Το μεθύστερο βίωμα 69
«Σπρώξε την πόρτα!» Η απλότητα της κρυφής αίσθησης 72
Από τον ευνουχισμό στη μεταμόρφωση 74
Το Εφτά 76
«Κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει με τον αριθμό 7» 77
Το 7 στους μύθους της δημιουργίας 79
Μανιφέστο της Εβδόμης 81
Ένας στιγμιαίος άνεμος 81
Το ράγισμα 81
Η μεταμόρφωση 82
Η φωτιά 82
Το σημείο τομής 83
Η ειρωνεία δίχως είρωνα 83
Το μαρτύριο του αμετάκλητου 83
Το σταυροδρόμι 84
Η αγράμματη Μούσα 85
Η τέχνη της Σεχραζάτ 85
Λαθραία εισχώρηση 86
Η σκιά των προδρόμων 87
Ανέστια και μεθοριακή 87
Αποδέσμευση από την προδοσία 88
Η ζαριά 89
Η «Εβδόμη σφραγίδα» ή το τραγούδι του «Ναι» 90
Η γελοιογραφία του «Ναι» 91
Αντιφώντας: Ο άνθρωπος που έλεγε πάντα «Όχι» 93
Η γελοιογραφία του «Όχι» 95
Νερό της λήθης – Νερό της λησμοσύνης στην εποχή του internet 98
Ο ταξιτζής κι ο ιππόκαμπος 100
Άμυνα και φυγή 101
Είμαστε πιο έξυπνοι; 103
Το αλφάβητο 104
Google: Η ανησυχία του Σωκράτη βγαίνει αληθινή; 105
Κρίση δημιουργικότητας 107
Click! Click! Συν Σωκράτης συν ελληνική μούσα! 108
Ο Επιμενίδης στο internet: «ωδίνες» και «σχήματα» 111
Εφτά ολοκληρώσεις 113
Ω, εαυτέ! Βλέπε τους πιθανούς «εαυτούς» σου! 116
Συνειρμικό ημίφως 37
Ο λαβύρινθος με τα διαβολικά κάτοπτρα 40
Ένα ορφανό θεώρημα 42
Μυστική αίσθηση: Από το μηδέν στο άπειρο 45
Συνέντευξη για το Τίποτα 46
Επιμενίδης: Wi-Fi θεραπευτής 50
Μεταβίβαση: Η άλλη αίσθηση 51
Παρεκκλίσεις και παρεκτροπές της εσωτερικής εμπειρίας 53
Έχω έναν πόνο κίτρινο-λεμονί 56
Πράσινο και πράσινο κάνει κόκκινο 57
Ακούει χρώματα 58
Ο συγγραφέας της Λολίτα: «Το a έχει χροιά ξεραμένου ξύλου» 59
Επιμενίδειο video clip: «Παίξ’ το βαθύ πράσινο» 61
Το παιχνίδι ανάμεσα στο πράσινο και το κόκκινο 62
Το παράδοξο του Κρητικού ψεύτη και η χρυσή τριάδα
του μουσικού, του ζωγράφου, του μαθηματικού 66
Από τον Όμηρο στον Μίκη: Το μεθύστερο βίωμα 69
«Σπρώξε την πόρτα!» Η απλότητα της κρυφής αίσθησης 72
Από τον ευνουχισμό στη μεταμόρφωση 74
Το Εφτά 76
«Κάτι ασυνήθιστο συμβαίνει με τον αριθμό 7» 77
Το 7 στους μύθους της δημιουργίας 79
Μανιφέστο της Εβδόμης 81
Ένας στιγμιαίος άνεμος 81
Το ράγισμα 81
Η μεταμόρφωση 82
Η φωτιά 82
Το σημείο τομής 83
Η ειρωνεία δίχως είρωνα 83
Το μαρτύριο του αμετάκλητου 83
Το σταυροδρόμι 84
Η αγράμματη Μούσα 85
Η τέχνη της Σεχραζάτ 85
Λαθραία εισχώρηση 86
Η σκιά των προδρόμων 87
Ανέστια και μεθοριακή 87
Αποδέσμευση από την προδοσία 88
Η ζαριά 89
Η «Εβδόμη σφραγίδα» ή το τραγούδι του «Ναι» 90
Η γελοιογραφία του «Ναι» 91
Αντιφώντας: Ο άνθρωπος που έλεγε πάντα «Όχι» 93
Η γελοιογραφία του «Όχι» 95
Νερό της λήθης – Νερό της λησμοσύνης στην εποχή του internet 98
Ο ταξιτζής κι ο ιππόκαμπος 100
Άμυνα και φυγή 101
Είμαστε πιο έξυπνοι; 103
Το αλφάβητο 104
Google: Η ανησυχία του Σωκράτη βγαίνει αληθινή; 105
Κρίση δημιουργικότητας 107
Click! Click! Συν Σωκράτης συν ελληνική μούσα! 108
Ο Επιμενίδης στο internet: «ωδίνες» και «σχήματα» 111
Εφτά ολοκληρώσεις 113
Ω, εαυτέ! Βλέπε τους πιθανούς «εαυτούς» σου! 116
ΤΡΟΪΚΑ ΜΟΙΡΑ
«Είμαι ο Πυλάδης»: Ο «πλείων οφθαλμός» στην τραγική θέαση 123
Η ζήλια του Μαρξ και του Φρόιντ 125
Άτη 125
Το σύμπλεγμα «Ύβρις - Νέμεσις» 127
Η ύβρις της εξουσίας 128
Ύβρις: Καταλογισμός στη διαχωριστική ζώνη τρέλα - μη τρέλα; 130
«Κοιμάσαι, γιε μου;» Η φωνή του πατέρα 132
Ο πατέρας κοράλλι, μα ο χαμός δεν θ’ αργήσει 133
Στην τρίτη γενιά η παλιά κατάρα 135
Ο αναίτιος εγγονός και το κάλεσμα της Τρόικας Μοίρας 137
«Πατέρα, μ’ ακούς;» – Η από μηχανής Τρόικα Θεά 139
Ο ανήξερος που ξέρει, ο τυφλός που βλέπει 140
«Ιδρυτικός φόνος»: Μια νέα τάξη πραγμάτων γεννιέται 143
Όταν η τραγική αίσθηση χάνεται 145
Γιατί σωπαίνουν οι ποιητές; 147
Η πτώση 148
Περιμένοντας τους βαρβάρους 149
Ένας κλέφτης, μια πουτάνα κι ο... Λάιος! 151
Λαμόγιο, βαράς τον πατέρα σου; 154
Σύνδρομα αυτοκαταστροφής 157
Το σύνδρομο της Κασσάνδρας ή η βαρηκοΐα της εξουσίας 157
«Κομματιάστε τον αγγελιαφόρο» 158
Το σύνδρομο του Ίκαρου 160
Το σύνδρομο του Φαέθοντα 161
Το σύνδρομο της ματαίωσης 161
Το σύνδρομο της «ταύτισης με τον επιτιθέμενο» 163
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης 165
Don’t look back: Το σύνδρομο Ορφέα - Ευρυδίκης 166
«Ως πότε, Κύριε;» 168
Agamemnon Park: DNA και troika Μοίρα 170
Η ζήλια του Μαρξ και του Φρόιντ 125
Άτη 125
Το σύμπλεγμα «Ύβρις - Νέμεσις» 127
Η ύβρις της εξουσίας 128
Ύβρις: Καταλογισμός στη διαχωριστική ζώνη τρέλα - μη τρέλα; 130
«Κοιμάσαι, γιε μου;» Η φωνή του πατέρα 132
Ο πατέρας κοράλλι, μα ο χαμός δεν θ’ αργήσει 133
Στην τρίτη γενιά η παλιά κατάρα 135
Ο αναίτιος εγγονός και το κάλεσμα της Τρόικας Μοίρας 137
«Πατέρα, μ’ ακούς;» – Η από μηχανής Τρόικα Θεά 139
Ο ανήξερος που ξέρει, ο τυφλός που βλέπει 140
«Ιδρυτικός φόνος»: Μια νέα τάξη πραγμάτων γεννιέται 143
Όταν η τραγική αίσθηση χάνεται 145
Γιατί σωπαίνουν οι ποιητές; 147
Η πτώση 148
Περιμένοντας τους βαρβάρους 149
Ένας κλέφτης, μια πουτάνα κι ο... Λάιος! 151
Λαμόγιο, βαράς τον πατέρα σου; 154
Σύνδρομα αυτοκαταστροφής 157
Το σύνδρομο της Κασσάνδρας ή η βαρηκοΐα της εξουσίας 157
«Κομματιάστε τον αγγελιαφόρο» 158
Το σύνδρομο του Ίκαρου 160
Το σύνδρομο του Φαέθοντα 161
Το σύνδρομο της ματαίωσης 161
Το σύνδρομο της «ταύτισης με τον επιτιθέμενο» 163
Το σύνδρομο της Στοκχόλμης 165
Don’t look back: Το σύνδρομο Ορφέα - Ευρυδίκης 166
«Ως πότε, Κύριε;» 168
Agamemnon Park: DNA και troika Μοίρα 170
ΠΟΠ: Πεσιμισμός - Οπτιμισμός - Παράλογο
Don’t worry! 177
Don’t blame! 179
Win! Win! 181
Ο νέος κήπος του Επίκουρου: Από το «ηδέως ζην»
στο Positive Thinking 182
Τα «δομημένα» στην Ψυχολογία 184
Ένα όνειρο καταστροφής σ’ ένα άλλο όνειρο 186
Η εξομολόγηση ενός αισιόδοξου πεσιμιστή 190
Διονυσιακός πεσιμισμός 194
Το βίωμα του χρόνου: γραμμικό και κυκλικό 196
Μια ιστορική μεταβολή της ψυχικής διάθεσης 198
Βαρεμάρα: «Πυροβολήστε τα ρολόγια!» 200
Μια ακατονόμαστη απουσία 204
«Άλλες οι βουλές των ανθρώπων...» 207
«Άνθρωπος στο κατάρτι» 210
Σήμα κινδύνου 212
Εκλεκτικές συγγένειες 213
Ένας παράλογος δον Ζουάν με αιτία 216
Ακόμα μια ανάσα! 219
Το Θέατρο του Παράλογου: Η «μόδα» αλλάζει 222
Παρωδία: «Ο Σίσυφος και τα μανιτάρια!» 224
Μαύρη Κωμωδία: «Ο Τάνταλος και τα απίδια!» 225
«Για όλα φταίει ο Μίδας!» 227
Don’t blame! 179
Win! Win! 181
Ο νέος κήπος του Επίκουρου: Από το «ηδέως ζην»
στο Positive Thinking 182
Τα «δομημένα» στην Ψυχολογία 184
Ένα όνειρο καταστροφής σ’ ένα άλλο όνειρο 186
Η εξομολόγηση ενός αισιόδοξου πεσιμιστή 190
Διονυσιακός πεσιμισμός 194
Το βίωμα του χρόνου: γραμμικό και κυκλικό 196
Μια ιστορική μεταβολή της ψυχικής διάθεσης 198
Βαρεμάρα: «Πυροβολήστε τα ρολόγια!» 200
Μια ακατονόμαστη απουσία 204
«Άλλες οι βουλές των ανθρώπων...» 207
«Άνθρωπος στο κατάρτι» 210
Σήμα κινδύνου 212
Εκλεκτικές συγγένειες 213
Ένας παράλογος δον Ζουάν με αιτία 216
Ακόμα μια ανάσα! 219
Το Θέατρο του Παράλογου: Η «μόδα» αλλάζει 222
Παρωδία: «Ο Σίσυφος και τα μανιτάρια!» 224
Μαύρη Κωμωδία: «Ο Τάνταλος και τα απίδια!» 225
«Για όλα φταίει ο Μίδας!» 227
ΤΑ ΜΑΓΙΚΑ ΣΑΝΔΑΛΙΑ
Ψυχολογικοί μηχανισμοί αυτοδικαιολόγησης - αυτοεξαπάτησης 231
Υβόννη 233
Viagra γυναικών 234
Η ομολογία 235
Ο «βιασμός»: Όνειρα αφύπνισης 237
Χωρισμοί: Ιστορίες αγάπης-μίσους 240
«Διπλή συνείδηση» εν μέσω χρεωκοπίας 241
Η εβδόμη πλαγία του Ζινεντίν Ζιντάν 245
Με εξωτερικό φάλτσο 246
Τα τρία «Μ»: Μαραντόνα - Μουρίνιο - Μέσσι 248
Τον κυνηγά μια ζωή η κατάρα 251
Συνομιλώντας με το «θεό» 255
Ο Αριστοτέλης στα «παράγωγα» 257
Αινησίδημος: Ο σκεπτικισμός στο Λονγκ Άιλαντ 258
Περσεύς εναντίον Midas 260
Quants, πολλά λεφτά και Μαύρες Τρύπες 262
Ο Midas «τα έπαιξε» 265
Ο Πρωταγόρας της αγοράς! 267
Το Αλγοριθμικό Μανιφέστο του Καπιταλισμού! 269
Παράλογο ή ιστορικός μετασχηματισμός του Καπιταλισμού; 272
Έβδομη Αίσθηση: Από το «εδώ στο εκείθεν» 275
Η Τρόικα Μοίρα μου με το νόμο των Πιθανοτήτων 277
Πλάτων και Διονύσιος «αναδιαρθρώνουν» το χρέος 281
Το κοινό νόμισμα και οι ιερές τράπεζες 285
Η χρεωκοπία και η έκδοση προσωρινού κίβδηλου νομίσματος 287
«Λεφτά υπάρχουν»: Η μία δραχμή δύο 290
Δεν χρεωκοπείς με χρέος στο δικό σου νόμισμα 295
Επανατοποθέτηση του Ελληνικού Ζητήματος –
Αναπρογραμματισμός του χρέους με την επιφοίτηση
του Διονυσίου 300
Η Εβδόμη στο σκιώδες βασίλειο του «Αν» 304
Υβόννη 233
Viagra γυναικών 234
Η ομολογία 235
Ο «βιασμός»: Όνειρα αφύπνισης 237
Χωρισμοί: Ιστορίες αγάπης-μίσους 240
«Διπλή συνείδηση» εν μέσω χρεωκοπίας 241
Η εβδόμη πλαγία του Ζινεντίν Ζιντάν 245
Με εξωτερικό φάλτσο 246
Τα τρία «Μ»: Μαραντόνα - Μουρίνιο - Μέσσι 248
Τον κυνηγά μια ζωή η κατάρα 251
Συνομιλώντας με το «θεό» 255
Ο Αριστοτέλης στα «παράγωγα» 257
Αινησίδημος: Ο σκεπτικισμός στο Λονγκ Άιλαντ 258
Περσεύς εναντίον Midas 260
Quants, πολλά λεφτά και Μαύρες Τρύπες 262
Ο Midas «τα έπαιξε» 265
Ο Πρωταγόρας της αγοράς! 267
Το Αλγοριθμικό Μανιφέστο του Καπιταλισμού! 269
Παράλογο ή ιστορικός μετασχηματισμός του Καπιταλισμού; 272
Έβδομη Αίσθηση: Από το «εδώ στο εκείθεν» 275
Η Τρόικα Μοίρα μου με το νόμο των Πιθανοτήτων 277
Πλάτων και Διονύσιος «αναδιαρθρώνουν» το χρέος 281
Το κοινό νόμισμα και οι ιερές τράπεζες 285
Η χρεωκοπία και η έκδοση προσωρινού κίβδηλου νομίσματος 287
«Λεφτά υπάρχουν»: Η μία δραχμή δύο 290
Δεν χρεωκοπείς με χρέος στο δικό σου νόμισμα 295
Επανατοποθέτηση του Ελληνικού Ζητήματος –
Αναπρογραμματισμός του χρέους με την επιφοίτηση
του Διονυσίου 300
Η Εβδόμη στο σκιώδες βασίλειο του «Αν» 304
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Επικοινωνία
Η ψήφος της Ελληνικής νεολαίας
Μουσική : Θωμά Μπακαλάκοu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.