Η διακήρυξη της Ισπανικής Κίνησης διαμαρτυρίας της 15 Μάη σε δική μου μετάφραση.

• Οι προτεραιότητες κάθε ανεπτυγμένης κοινωνίας πρέπει να είναι η ισότητα, η πρόοδος, η αλληλεγγύη, η ελευθερία του πολιτισμού, η βιωσιμότητα και η ανάπτυξη, η ευημερία και ευτυχία των ανθρώπων.
• Αυτές είναι αναλλοίωτες αλήθειες με τις οποίες θα πρέπει να συμβαδίζουμε στην κοινωνία μας, το δικαίωμα για στέγαση, εργασία, πολιτισμό, υγεία, εκπαίδευση, πολιτική συμμετοχή, την ελεύθερη προσωπική ανάπτυξη, καθώς και καταναλωτικά δικαιώματα για μια υγιή και ευτυχισμένη ζωή.
• Η τρέχουσα κατάσταση της κυβέρνησής μας και του οικονομικού συστήματος δεν νοιάζεται γι’ αυτά τα δικαιώματα, αλλά και με πολλούς τρόπους είναι ένα εμπόδιο στην ανθρώπινη πρόοδο.
• Η δημοκρατία ανήκει στο λαό (δήμος = λαός, κράτος= κυβέρνηση) το οποίο σημαίνει ότι η κυβέρνηση γίνεται από όλους μας. Ωστόσο, στην Ισπανία, οι περισσότεροι από την πολιτική τάξη ούτε καν μας ακούει. Οι πολιτικοί θα έπρεπε να μεταφέρουν τη δική μας φωνή στα θεσμικά όργανα, διευκολύνοντας την πολιτική συμμετοχή των πολιτών μέσω άμεσων καναλιών, που προσφέρει το μεγαλύτερο όφελος για την ευρύτερη κοινωνία, όχι για να πλουτίσουν και να ευημερήσουν εις βάρος μας, υπακούοντας μόνο στη δικτατορία των μεγάλων οικονομικών δυνάμεων και την κατοχή της εξουσίας μέσω του δικομματισμού μέσω των απαράλλαχτων αρχικών PP & PSOE.
• Πόθος για εξουσία και τη συσσώρευσή της μόνο σε λίγους,  δημιουργία ανισοτήτων, εντάσεων και αδικιών, η οποία οδηγεί στη βία, την οποία εμείς απορρίπτουμε. Το πεππερασμένο και αφύσικο οικονομικό μοντέλο τροφοδοτεί την κοινωνική μηχανή σε έναν αυξανόμενο κύκλο που καταναλώνει τον εαυτό της πλουτίζοντας λίγους και στέλνοντας στη φτώχεια τους υπόλοιπους. Μέχρι την κατάρρευση.
• Η θέληση και το σκοπό του υπάρχοντος συστήματος είναι η συσσώρευση του χρήματος αδιαφορώντας για την αποδοτικότητα και την ευημερία της κοινωνίας. Κατασπατάληση των φυσικών πόρων, καταστροφή του πλανήτη, δημιουργώντας ανεργία και δυσαρεστημένους καταναλωτές.
• Οι πολίτες είναι τα γρανάζια μιας μηχανής σχεδιασμένης για να πλουτίσει μια μειοψηφία η οποία αδιαφορεί για τις ανάγκες μας. Είμαστε ανώνυμοι, αλλά χωρίς εμας τίποτε από αυτά δεν θα υπήρχε, γιατί εμείς κινούμε τον κόσμο.
• Εάν, ως κοινωνία μάθουμε να μην εμπιστευόμαστε το μέλλον μας σε μια απρόσωπη οικονομία, η οποία ποτέ δεν επιστρέφει τα οφέλη στους περισσότερους, θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε τις καταχρήσεις από τις οποίες όλοι υποφέρουμε.
• Χρειαζόμαστε μία ηθική επανάσταση. Αντί για τη τοποθέτηση του χρήματος πάνω από τα ανθρώπινα όντα, θα το επαναφέρουμε στην υπηρεσία μας. Είμαστε άνθρωποι, όχι προϊόντα. Δεν είμαι ένα προϊόν αυτού που αγοράζω, του γιατί το αγοράζω και αυτού από τον οποίο το αγοράζω.