Στο Π.Κ. Γέρακα η μοναδική Ελληνίδα καλλιτέχνης που παίζει για Τρίτη συνεχή φορά στο Carnegie Hall

Η μοναδική Ελληνίδα καλλιτέχνης που παίζει για Τρίτη συνεχή φορά στο Carnegie Hall μιλά αποκλειστικά στο Fe-mail και στην Ανθή Αγγελοπούλου για την μεγάλη της επιτυχία αλλά και για την πορεία της μέχρι σήμερα αγκαλιά με ένα πιάνο. Επίσης μας καταθέτει κομμάτια της ψυχής της και μιλά με περίσσια αγάπη και θαυμασμό για τον πατέρα της που τον έχασε πρόσφατα και ήταν ο άνθρωπος που την βοήθησε όσο κανείς σε αυτό που αγαπά να κάνει. Να παίζει τη ζωή με ένα πιάνο....
Τζένια πως αισθάνεσαι που είσαι η μοναδική ελληνίδα καλλιτέχνης που εμφανίζεται για Τρίτη φορά στο Carnegie Hall;
Το ντεμπούτο μου στο Carnegie Hall έγινε τον Απρίλιο του 2002 με ένα ρεσιτάλ και επανήλθα τον Μάρτιο του 2005 με την New England Symphonic Ensemble Orchestra υπό την διεύθυνση του Jonathan Griffith σε ένα έργο του Mozart.
Στις 30 Μάιου 2006 θα εμφανιστώ και πάλι με το Olympic Trio με έργα των Μανόλη Καλομοίρη, Μίκη Θεοδωράκη και Antonin Drovok.
Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι αισθάνομαι ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Θεό που με αξίωσε να βιώσω και σύντομα να ξαναζήσω τέτοιες στιγμές ικανοποίησης και καταξίωσης των προσπαθειών μου και της πίστης και αγάπης μου σε αυτό που κάνω.
Το Carnegie Hall πως μπήκε στη ζωή σου, δεδομένου ότι είσαι η δεύτερη ελληνίδα πιανίστα μετά τον Σγούρο που παίζει εκεί;
Ήταν ένα άπιαστο όνειρο από παιδί όταν έβλεπα μεγάλες συναυλίες στους χώρους του. Πάντα μου προκαλούσε δέος. Το ρεσιτάλ έγινε έπειτα από ακρόαση που μου έγινε από ένα μαέστρο εκεί. Με δέχθηκαν και με κάλεσαν όπου έπαιξα έργα των Bach, Rachmaninoff, Liszt, Ravel, Chopin και του έλληνα Γιάννη Κωνσταντινίδη με χορούς από τα ελληνικά νησιά.
Ήταν μεγάλη η συγκίνηση. Μετά από αυτό είχα και δεύτερη πρόταση και θα παίξουμε εκεί με το Trio.
Πως προέκυψε το OlympicTrio;
Εγώ το ίδρυσα. Όταν ρωτήθηκα για να παίξω Trio στις συναυλίες για τον Μανόλη Καλομοίρη οι πρώτοι μουσικοί που μου ήρθαν στο μυαλό ήταν ο Jiri Barta και ο Peter Clemente. Και οι δύο αποδέχθηκαν την πρόταση με μεγάλο ενθουσιασμό. Είναι πολύ σημαντικό για μένα το ότι δύο διεθνούς φήμης μουσικοί όπως ο Barta και ο Clemente δέχθηκαν να παίξουν έργα του Καλομοίρη. Όπου ας σημειωθεί ότι είναι πολύ δύσκολο να παίξεις έργα του. Γνωριζόμαστε από τα φοιτητικά μας χρόνια στη Γερμανία και αργότερα στην Πράγα. Με τον Barta είχαμε παίξει και παλαιότερα σαν Duo στην Ελλάδα και είχαμε κάνει τουρνέ ενώ με τον Clemente συνεργαζόμαστε πρώτη φορά. Έτσι παίξαμε στην Νέα Υόρκη, μετά στο Μέγαρο Μουσική Αθηνών και σε πολλά άλλα μέρη στον κόσμο.
Ποια είναι η σχέση σου με τον Μανόλη Καλομοίρη;
Πάει πολύ πίσω. Είμαι απόφοιτος του Εθνικού Ωδείου του οποίου είναι ιδρυτής ο Μανόλης Καλομοίρης και από παιδί έπαιζα πολλά έργα του. Γενικά μου αρέσει να παίζω έλληνες συνθέτες και ιδιαίτερα όταν είμαι στο εξωτερικό για να ακουστούν τα έργα αξιόλογων συνθετών.
Μάλιστα με τον Barta έχουμε παίξει στο παρελθόν πολλούς έλληνες συνθέτες και αυτό είναι πολύ σημαντικό για την προώθηση της ελληνικής μουσικής.
Υπάρχει αγάπη και σύμπνοια μεταξύ σας όπως σας είδα όταν κάνατε τις πρόβες;
Ναι και παρόλο που έχουν κάνει τρομερή καριέρα είναι φιλικοί και προσιτοί άνθρωποι. Ο Peter Clemente είναι Γερμανός και παίζει βιολί και ο Jiri Barta είναι Τσέχος και παίζει βιολοντσέλο. Και οι δύο έχουν γυρίσει όλο τον κόσμο Ευρώπη, Αμερική, Ιαπωνία και έχουν παίξει σε μεγάλα θέατρα. Είναι ελεύθεροι άνθρωποι και πραγματικοί καλλιτέχνες. Μέσα από την συνεργασία μας είδα ότι παρόλο που δεν παίζουμε πολύ καιρό μαζί ταιριάζουμε σαν ψυχοσύνθεση και σαν μουσικοί. Μας κάνει πολύ κέφι να παίζουμε μαζί και έχουμε ακόμα ένα κοινό, αγαπάμε και οι τρεις την Ελλάδα.
Έμαθα ότι ασχολείσαι με την διδασκαλία και είναι η μεγάλη σου αγάπη;
Οτιδήποτε έχει σχέση με τη μουσική είναι για μένα πρόκληση . Με τη διδασκαλία ασχολούμαι χρόνια. Και στην Γερμανία και στην Πράγα που ήμουν πάντα δίδασκα. Μου αρέσει να προσπαθώ να διαδώσω την αγάπη μου για την μουσική και κυρίως όταν βρίσκω καλό υλικό. Δηλαδή παιδιά που το θέλουν και το αποζητούν όχι γιατί πρέπει.
Εσύ πως απέκτησες αυτή την αγάπη για την μουσική;
Αρχικά από τον πατέρα μου ο οποίος είναι λάτρης της κλασσικής μουσικής. Ήταν ανεκπλήρωτο όνειρο του και έσπρωξε εμένα και την αδελφή μου Μάνια στο πιάνο. Όταν ξεκινάς ένα παιδάκι να ασχοληθεί με τη μουσική επενδύεις χωρίς να γνωρίζεις τι θα σου εμφανίσει. Εγώ σαν παιδάκι δεν ήμουν αφοσιωμένη. Δεν άφηνα ποτέ το παιχνίδι για να μελετήσω. Αποφάσισα ότι αυτό ήθελα να κάνω στη ζωή μου μετά τα 15. Αργότερα έπαιξε καθοριστικό ρόλο μια καθηγήτριά μου που με τον τρόπο της με έκανε να το αγαπήσω πολύ. Ξαναγυρίζω σε αυτό που λέγαμε για το ρόλο του διδασκάλου και το πόσο καθοριστικό είναι αυτό που κάνεις να το αγαπάς για να μπορείς να το μεταδώσεις σωστά. Είναι απίστευτη η ευθύνη να κάνεις μια εύπλαστη ψυχή να αγαπήσει ή να μισήσει.
Σου βγαίνει αυτό στην διδασκαλία σου στα παιδιά;
Ακριβώς, επειδή έχω την γκάμα των εμπειριών καλών και κακών καθηγητών. Είμαι πολύ προσεκτική στην επαφή μου με τα παιδιά. Συζητώ μαζί τους τα προβλήματα και τις σκέψεις τους. Με την πιο προσωπική επαφή μας μπορώ να τα βοηθήσω να βιώσουν πιο εύκολα τη μουσική. Η μουσική δεν είναι απρόσωπη. Για να κάνεις ένα παιδάκι να εκφράσει μέσω αυτής τα συναισθήματά του πρέπει να ανοίξεις την ψυχή του.
Δεν είναι μόνο το τεχνητό μέρος, η έκφραση είναι το πιο σημαντικό. Να απελευθερώσει στα συναισθήματά του μέσα από τα δάχτυλά του και να τα κάνει ήχο.
Είναι κάποια έντονα συναισθήματα που σε επηρεάζουν καλύτερα στο παίξιμο σου;
Δύσκολη ερώτηση. Κάθε φορά νομίζω βγαίνουν διαφορετικά πράγματα. Μου έχει τύχει πριν βγω στην σκηνή να πεθάνει η γιαγιά μου. Όλο εκείνο το βράδυ ήμουν τόσο άμεσα επηρεασμένη που ένιωθα ότι με το παίξιμο μου έκανα ένα μνημόσυνο στην γιαγιά μου. Αν βοηθά περισσότερο η χαρά ή η λύπη δεν το ξέρω το καθένα έχει κάτι δικό του να δώσει.
Πόσο χρονών άρχισες να παίζεις πιάνο;
Ξεκίνησα 5 ετών. Το πρώτο μου ρεσιτάλ το έδωσα σε ηλικία 7 ετών στην ελληνοαμερικανική ένωση όπου εκτός από μόνη μου έπαιζα και 4 χέρια μαζί με την αδελφή μου Μάνια που είναι και αυτή πιανίστα. Ότι θυμάμαι από τη ζωή μου είναι μέσα από το πιάνο.
Τι είναι αυτό που σε εξιτάρει στο πιάνο;
Τα πολλά διαφορετικά πράγματα που μπορείς να κάνεις με ξεχωριστές εμπειρίες το καθένα. Να δίνεις ρεσιτάλ ή να είσαι σολίστ και να παίζεις μουσική δωματίου όπου και εκεί τα παρακλάδια είναι πολλά. Μπορείς να παίξεις με έγχορδα, με πνευστά ή τραγούδι ή με 2 πιάνα κάτι που το έκανα στην Γερμανία και στην Πράγα μαζί με μια Ιταλίδα πιανίστα και κρουστά. Δεν περιορίζονται τα πράγματα. Δεν είναι απλό πράγμα να είσαι μουσικός. Πρέπει να έχεις και θεωρητική κατάρτιση. Να γνωρίζεις την ιστορία της μουσικής και της τέχνης. Όλα αυτά επηρεάζουν την προσωπικότητα σου και το παίξιμό σου, σου διευρύνουν τους ορίζοντες.
Υπάρχει άγχος πριν από κάθε σου συναυλία;
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει καλλιτέχνης που να μην νιώθει ένταση πριν βγει να παίξει. Είναι αυτό που σε "τρώει" αν όλα θα πάνε καλά. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ο μουσικός εκτίθεται την ώρα της δημιουργίας χωρίς να του "επιτρέπεται" να εμποδιστή από οποιαδήποτε αρνητική ενδεχομένως διάθεση ή ψυχολογική κατάσταση που ως άνθρωπος μπορεί να βιώνει.
Οι δοκιμασίες της ζωής δυναμώνουν τον άνθρωπο - καλλιτέχνη ή του απομυζούν κομμάτια δημιουργικότητας, δεδομένου ότι πρόσφατα έχασες τον αγαπημένο σου πατέρα;
Ο καθένας αντιμετωπίζει τις δοκιμασίες με διαφορετικό τρόπο, αναλόγως της ψυχοσύνθεσης του. Η ίδια δοκιμασία μπορεί κάποιον να τον καταρρακώσει και να τον αποδυναμώσει και κάποιον άλλον να τον κεντρίσει και να τον προκαλέσει να παλέψει με όλη την δύναμη και ενέργεια του πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα. Ο πατέρας μου όντως ήταν μία μεγάλη μορφή, μια σπουδαία προσωπικότητα, ένας μέντορας-φίλος και υποστηρικτής."Του Απόλλωνος λάτρης και θαυμαστής στο βωμό της τέχνης θυμιατής" όπως αναφέρω σε ένα ποίημα μου. Έφυγε ακούγοντας τον ¨Μεσσία του Χέντελ¨. Για μένα που πιστεύω ότι υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο ή παρουσία του πατέρα μου καθώς και άλλων αγαπημένων ανθρώπων εξακολουθεί να υφίσταται. Είναι τόσα πολλά που θα μπορούσαμε να δούμε εάν τα γήινα μάτια μας έδιναν τόπο στα μάτια της ψυχής.
Άλλοι άνθρωποι έχουν την μουσική ως χόμπι, ένας μουσικός τι έχει σαν χόμπι;
Μου αρέσει πολύ το τζόκιν αλλά και διάφορα άλλα σπορ που να έχουν όμως σχέση με τη φύση. Στην φύση ξεκουράζομαι με τις εναλλαγές εικόνων και παράλληλα εμπνέομαι. Αγαπώ το διάβασμα βιβλίων και να ακούω μουσική. Ακούω όλα τα είδη της μουσικής από ρεμπέτικο ως τζαζ. Γενικά οτιδήποτε είναι ποιοτικό, πρωτότυπο και ενδιαφέρον με ελκύει.
Η οικογένεια τι θέση έχει στην δύσκολη ζωή ενός μουσικού;
Είναι μια μοναχική ζωή. Κατά κανόνα οι μουσικοί είναι πειθαρχημένα άτομα γιατί αυτή η δουλειά θέλει αφοσίωση και θυσίες. Πρέπει να σκεφθώ πολύ για να σου πω πότε έκανα τελευταία φορά διακοπές. Όταν για παράδειγμα έχει καύσωνα και όλοι είναι στην παραλία εσύ να πρέπει να διαβάσεις, ή την πρωτοχρονιά που όλοι γιορτάζουν εσύ να δουλεύεις και πολλά ακόμα.
Η τέχνη σε ρουφάει και απαιτεί από σένα, δεν σου δίνει έτσι εύκολα γιατί ο δρόμος είναι στρωμένος με αρκετά αγκαθάκια.
Γυναίκες και μουσική;
Δύσκολο θέμα. Η γυναίκα μουσικός και γενικά καλλιτέχνης έχει μια δυσκολία στην αντιμετώπισή της από τους άλλους. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα που το έχω βιώσει πιο πολύ από τον υπόλοιπο κόσμο. Θεωρείται δεδομένο ότι η γυναίκα είναι που αυτή πρέπει πάντα να δίνει και κανείς δεν είναι διατεθειμένος να της δώσει.
Δεδομένου ότι είσαι μια νεαρή καλλιτέχνιδα που όμως κάνει διεθνή καριέρα ήδη πως σε αντιμετωπίζει το ελληνικό κοινό αλλά και οι έλληνες συνάδελφοι που είναι γενικά πολύ επιφυλακτικό και σε πολλές περιπτώσεις ζηλόφθονο.
Από το ελληνικό κοινό, του φιλόμουσους, τους φίλους αλλά και συναδέλφους εισπράττω πάντα αγάπη, εκτίμηση και ζεστασιά. Άλλωστε αυτά είναι και η τροφή του καλλιτέχνη και χωρίς αυτά δεν νομίζω ότι κανείς μπορεί να λειτουργήσει διότι την ώρα που παίζεις έχεις μια ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας και είσαι πολύ ευαίσθητος και ευάλωτος δέκτης της ενέργειας που επικρατεί στο κοινό. Απ΄ την άλλη σίγουρα το γεγονός ότι έχω κάνει τόσες συναυλίες σημαντικές στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στο Carnegie Hall και δεν έχω καταφέρει να συνεργαστώ ακόμα με το Φεστιβάλ Αθηνών σίγουρα αυτό λέει κάτι.
Ποια είναι τα σχέδια σου για το άμεσο μέλλον.
Τέλη Μαρτίου και αρχές Απριλίου έχουμε μια σειρά συναυλιών στη Γερμανία με τον Peter Clemente, ακολουθεί η Νέα Υόρκη τέλη Μάιου και αρχές Ιουλίου θα ερμηνεύσω ένα κονσέρτο του Mozart με την Martin Philharmonic της Πράγας υπό την διεύθυνση του Peter Tiboris.
Αναρτήθηκε από Pressing News On 4 Μαΐ 2011
Ετικέτες , , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)