Με "Ναμπούκο" στο Ηρώδειο η Λυρική (video)


Με μία από τις δημοφιλέστερες όπερες του λυρικού ρεπερτορίου, τον Ναμπούκο, εμφανίζεται, για δεύτερη φορά αυτό το καλοκαίρι, η Εθνική Λυρική Σκηνή στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού, παρουσιάζοντας το έργο αυτό του Τζουζέπε Βέρντι για τέσσερις παραστάσεις, από σήμερα έως και την Παρασκευή.

Τη σκηνοθεσία της νέας παραγωγής της ΕΛΣ υπογράφει ο βραβευμένος θεατρικός σκηνοθέτης Βασίλης Νικολαΐδης, ενώ τη μουσική διεύθυνση έχει ο διεθνούς φήμης αρχιμουσικός Ηλίας Βουδούρης. Τον κεντρικό ρόλο της Αμπιγκαΐλε θα ερμηνεύσουν η Ιταλίδα σοπράνο Αμαρίλι Νίτσα (26, 28/7) και η Τσέχα Άντα Λουίζ Μπόγκτζα (27, 29/7). Τον ρόλο του Ναμπούκο θα ερμηνεύσουν ο Δημήτρης Πλατανιάς (26, 28/7) και ο Ρουμάνος βαρύτονος Αλεξάντρου Αγκάκε (27, 29/7). Στους υπόλοιπους ρόλους εμφανίζονται οι Παάτα Μπουρτζουλάτζε και Λουίζ Οτάβιο Φαρία (Ζαχαρίας), Χαρίκλεια Μαυροπούλου (Φενένα), Αντώνης Κορωναίος (Ισμαήλ), Δημήτρης Κασιούμης και Κωνσταντίνος Σφυρής (Αρχιερέας του Βάαλ), Δημήτρης Σιγαλός (Αμπντάλλο), Γεωργία Ηλιοπούλου και Aντωνία Καλογήρου (Άννα).
Ο Ναβουχονόδωρ ή Ναμπούκο, όπως καθιερώθηκε, είναι ένα τετράπρακτο δράμα βασισμένο στο ποιητικό κείμενο του Τεμίστοκλε Σολέρα. Η υπόθεση αφορά στην αιχμαλωσία των Εβραίων από τον βασιλιά της Βαβυλώνας Ναβουχοδονόσορα. Όταν στην αλαζονεία του εκείνος ζητά απ’ όλους να τον υμνούν ως θεό, τον πλήττει κεραυνός. Στρεφόμενος προς τον Ιεχωβά βρίσκει πάλι τα λογικά του, απελευθερώνει τους Εβραίους και συναινεί στην σχέση της πραγματικής κόρης του, της Φενένας, με τον Ισμαήλ, ανιψιό του βασιλιά της Ιερουσαλήμ. Στον Ιεχωβά στρέφεται στο τέλος και η Αμπιγκαΐλε, που σφετερίστηκε την εξουσία του.

Ο Ναμπούκο πρωτοπαρουσιάστηκε στη Σκάλα του Μιλάνου στις 9 Μαρτίου 1842. Το ελληνικό κοινό άκουσε την όπερα για πρώτη φορά στην Κέρκυρα, στο περίφημο θέατρο Σαντζάκομο στις 28 Σεπτεμβρίου 1844. Σε εκείνες τις παραστάσεις η όπερα μετονομάστηκε από Ναβουχοδονόσορ σε Ναμπούκο. Στην Αθήνα αναφέρεται παράσταση από ιταλικό θίασο στις 22 Φεβρουαρίου 1851. Στο ρεπερτόριο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής η όπερα μπήκε στις 25 Ιουνίου 1959.

Η επιτυχία του Ναμπούκο όταν παρουσιάστηκε στην Ιταλία ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Το κοινό χειροκροτούσε με ενθουσιασμό μετά από κάθε σκηνή και ζήτησε επίμονα να ξανακουστεί το περίφημο τελικό χορωδιακό «Μεγαλοδύναμε Ιεχωβά», παρά την αυστριακή νομοθεσία που απαγόρευε τέτοιου είδους επαναλήψεις, αφού συχνά από αυτές ξεκινούσαν ταραχές. Παρά τον μύθο που ακολουθεί τη συγκεκριμένη όπερα, στην πραγματικότητα ο Ναμπούκο δεν συνάντησε προβλήματα με τη λογοκρισία: όχι μόνον δεν απαγορεύτηκε, αλλά θριάμβευε ανενόχλητα στις περισσότερες ιταλικές πόλεις και έφθασε σχεδόν αμέσως στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, τη Βιέννη, το Λονδίνο και το Παρίσι.
Το χορωδιακό των υπόδουλων Εβραίων του Ναμπούκο έγινε διάσημο αρκετά αργότερα, οπότε πήρε θέση εθνικού ύμνου. 

Εκπορευόμενο αυθόρμητα από την ψυχή και τα χείλη των Ιταλών, συνόδευσε στην τελευταία τους κατοικία τόσο τον Βέρντι όσο και τον Αρτούρο Τοσκανίνι. Εύλογα, ο Ναμπούκο ήταν η όπερα την οποία επέλεξαν το 1946 οι Μιλανέζοι, προκειμένου να εγκαινιάσουν το περίφημο θέατρό τους μετά το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.