Πέθανε ο «θρύλος» των βιενέζικων καφενείων

Μια θρυλική φυσιογνωμία των παραδοσιακών βιενέζικων καφενείων, ο Λέοπολντ Χαβέλκα, πέθανε χθες Πέμπτη σε ηλικία 100 ετών αφού διηύθυνε επί 72 χρόνια το Καφέ Χαβέλκα, ένα είδος «διαμερίσματος και χώρου εργασίας» για τη διανόηση της αυστριακής πρωτεύουσας, ανακοίνωσε η κόρη του, η Έρτα, τη νύκτα της Πέμπτης προς την Παρασκευή.


Το Καφέ Χαβέλκα, το οποίο βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Βιένης, σε απόσταση μερικών μέτρων από το μεγάλο πεζόδρομο του Γκράμπεν, ιδρύθηκε το 1939 από τον Λέοπολντ Χαβέλκα και τη σύζυγό του, την Γιοζεφίνε (πέθανε το 2005), στις μαύρες ώρες μετά την προσάρτηση (Άνσλους) της Αυστρίας από τη ναζιστική Γερμανία.

Μεταπολεμικά, το Καφέ Χαβέλκα έγινε ο τόπος των ραντεβού της βιενέζικης διανόησης, από τον συγγραφέα Χαϊμίτο φον Ντόντερερ ως τον θεατρικό συγγραφέα και καλλιτέχνη του καμπαρέ Χέλμουτ Κβάλτινγκερ, περνώντας από τον ηθοποιό Όσκαρ Βέρνερ και τον ζωγράφο του «φανταστικού ρεαλισμού» Φρίντενσραϊχ Χούντερτβασερ.

Στο χώρο του θρύλου έχουν περάσει επίσης τα ζεστά γλυκά γεμισμένα με κρέμα βανίλια που σερβίρονταν μόνο μετά τις 10 μ.μ. και τα οποία ετοίμαζε με αγάπη ως το θάνατό της η Γιοζεφίνε Χαβέλκα.
Στη διάρκεια των τελευταίων ετών, μέσα σ' ένα ντεκόρ που έμεινε απαράλλακτο, με τους τοίχους κιτρινισμένους και μαυρισμένους από τον καπνό των τσιγάρων και των πούρων, καλλιτέχνες και διανοούμενοι είχαν παραχωρήσει σταδιακά τη θέση τους στους τουρίστες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.