Η Ελένη Ρουφάνη το Σάββατο 20/4/2013 στο 2ο Δημοτικό Γέρακα
Το παραμύθι, θα διαβάσει η
ίδια η συγγραφέας.
Λίγα λόγια για το θέμα :
Η Χριστίνα κι ο Πέτρος είναι δυο αδέλφια που τσακώνονται συνέχεια. Μέχρι που μια νύχτα τα όνειρά τους ζωντανεύουν σαν σε παραμύθι.
Η Χριστίνα ανακαλύπτει το θυμό και τη μοναξιά του αδελφού της ταξιδεύοντας μέσα στις ζωγραφιές του. Μια πασχαλίτσα, κρυμμένη στον κήπο της ομορφότερης εικόνας, τη βοηθάει να μπει στο σπίτι όπου κατοικούν οι κρυφές του επιθυμίες. Από το δικό του κρεβάτι ο Πέτρος πετάει στ’ αστέρια. Χοροπηδώντας από πλανήτη σε πλανήτη, θα ανακαλύψει ότι ο θυμός δε σκοτώνει την αγάπη, ενώ ένα αλλόκοτο πλάσμα θα του δείξει πως δε χρειάζεται να είναι όλοι ίδιοι για να χαρούν τη μυρωδιά μιας αγκαλιάς. Όταν ξυπνήσουν τα δυο αδέλφια, ελεύθερα πια να τσακώνονται και ν’ αγαπιούνται, θα ζωγραφίσουν μια οικογένεια για την πασχαλίτσα.Ένα χρωματιστό παραμύθι πέρα για πέρα αληθινό, για τα παιδιά και για τους γονείς που αναζητάνε τη δύναμη της σχέσης τους μέσα απ’ τις διαφορές του χαρακτήρα τους.
Πια είναι η συγγραφέας
Ελένη Ρουφάνη: Γεννήθηκα τον περασμένο αιώνα στην Αθήνα. Πριν καλά καλά γίνω είκοσι χρονών, κλείδωσα σ’ ένα συρτάρι τα χρώματα και τα πινέλα μου και αποφάσισα να καταλάβω γιατί αυτό με στενοχώρησε τόσο. Έτσι, σπούδασα ψυχολογία και κοινωνιολογία. Δεν ήταν όμως καθόλου εύκολο να βγάλω συμπεράσματα και συνέχισα να σπουδάζω – μέχρι την Αμερική έφτασα.
Όταν γύρισα, είχα ένα χαρτί που έγραφε ότι ήξερα αρκετά πράγματα για να γίνω δασκάλα σε μεγάλα παιδιά. Αυτό έκανα, αλλά μάλλον επειδή δε με έπαιζαν οι μαθητές μου στενοχωριόμουν. Άρχισα τότε να δουλεύω στη διαφήμιση. Έλεγα στον κόσμο τι ωραίο που είναι το ένα και το άλλο, για να το αγοράσει.
Ούτε εκεί όμως μπορούσα να παίζω όπως ήθελα με τις λέξεις και τις εικόνες, γιατί το σημαντικό ήταν πόσο περισσότερα πράγματα θα πουλούσαν. Έκανα κι άλλες δουλειές, μέχρι και στο ραδιόφωνο διάλεγα τραγούδια και τα έβαζα να πουν τις ιστορίες τους μαζί με τις δικές μου. Και πάντα είχα το ίδιο παράπονο. Κλείστηκα λοιπόν στο σπίτι μου και διάβαζα κείμενα και βιβλία ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο, που είχαν ζήσει στενοχώριες σαν τη δική μου. Μετέφρασα μάλιστα και ένα δύο στα ελληνικά, μήπως καταλάβω πώς καταφέρνουν και παρηγορούνται. Κι έτσι άρχισα σιγά σιγά να γράφω τα δικά μου παραμύθια για μεγάλους. Δε θα το πιστέψετε, αλλά ούτε τότε ήμουν ευχαριστημένη. Έπαιρνα πολύ στα σοβαρά τις λέξεις και τον εαυτό μου, μάλλον γιατί σ’ εκείνο το συρτάρι δεν είχα κλειδώσει μόνο τις ζωγραφιές μου…
Κι ύστερα, πολλά χρόνια από τότε, όταν όλα έμοιαζαν σκοτεινά και βαρετά, αντί να κλάψω, ξανάπιασα τα πινέλα μου. Μάζεψα άτακτες σκέψεις από τα όνειρα κι από τα παιδιά μου, τις ανακάτεψα με νεραϊδόσκονη, γίνανε λέξεις χρωματιστές, κι είπα να τις μοιραστώ με όποιον έχει όρεξη να παίξει μαζί τους.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Επικοινωνία
Η ψήφος της Ελληνικής νεολαίας
Μουσική : Θωμά Μπακαλάκοu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.