22 Δεκεμβρίου του 1942 : Τα αιτήματα, "ψωμί", "συσσίτια", "κάτω η τρομοκρατία"

Στις 22 Δεκεμβρίου του 1942, κατά την διάρκεια της ναζιστικής κατοχής, πραγματοποιείται μαζικότατη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας από εργάτες, υπαλλήλους, φοιτητές και μαθητές. Τα αιτήματα, "ψωμί", "συσσίτια", "κάτω η τρομοκρατία" κτλ. Στο υπουργείο εργασίας΄, που φρουρούσε η "ελληνική"(;) ασφάλεια μαζί με Ιταλούς κατακτητές, καθώς και σε άλλες περιοχές του κέντρου σημειώθηκαν έντονες συμπλοκές μεταξύ των διαδηλωτών και των κατακτητών και συνεργατών. Στις συγκρούσεις αυτές σκοτώθηκε ο φοιτητής Μήτσος Κωνσταντινίδης από τους μελανοχίτωνες. Τελικά τα περισσότερα αιτήματα αναγκάστηκαν να υιοθετηθούν από την δωσιλογική κυβέρνηση. 

Περιγραφή των γεγονότων από παρόντες διαδηλωτές, στο περιοδικό "Εθνική Αντίσταση":



"Η διαδήλωση άρχισε πριν από τις 10. Δεκάδες χιλιάδες εργάτες, υπάλληλοι, νοικοκυρές, ανάπηροι, φοιτητές και μαθητές με πλακάτ κατευθύνθηκαν προς το υπουργείο εργασίας στην οδό Τοσίτσα. Στο υπουργείο θα παρουσιάζονταν οι λαϊκές επιτροπές για να επιδόσουν τα υπομνήματα με τα αιτήματα και τις διαμαρτυρίες του λαού που διαδήλωνε για ψωμί και λευτεριά.

Η πρώτη σύγκρουση έγινε πριν φτάσει η διαδήλωση στο υπουργείο. Σε μια πόρτα του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου ήταν κρυμμένη μια ομάδα από άντρες της Γενικής Ασφάλειας. Ξαφνικά ο επικεφαλής αξιωματικός ρίχτηκε προς την κατεύθυνση των διαδηλωτών καλώντας τους αστυφύλακες να τον ακολουθήσουν. 

Οι περισσότεροι όμως δεν το έκαναν.
Δεν πρόλαβε όμως ο συνεργάτης των κατακτητών ν' αδειάσει ξανά το πιστόλι του πάνω στους πατριώτες. Από τον κύριο κορμό ξεχώρισε μια μεγάλη ομάδα εργατών και φοιτητών. Άρπαξαν πέτρες και τούβλα, που βρίσκονταν σωριασμένα κοντά στον τοίχο του μουσείου και ανάγκασαν τον αξιωματικό της ασφάλειας να το βάλει στα πόδια για να γλυτώσει το βέβαιο λιντσάρισμα που τον περίμενε.

Η διαδήλωση εξακολουθούσε στο μεταξύ να προχωρεί προς το υπουργείο εργασίας. Μπροστά στον όγκο της διαδήλωσης και την μαχητικότητα του λαού η φρουρά που βρίσκονταν στην είσοδο αναγκάστηκε να υποχωρήσει και οι λαϊκές επιτροπές έγιναν δεκτές από τους αρμόδιους του υπουργείου. Στο μεταξύ οι Γερμανοί και Ιταλοί φασίστες κινητοποιήθηκαν και καμιόνια με στρατιώτες έφτασαν και επιτέθηκαν ενάντια στον λαό που διαδήλωνε. Οι διαδηλωτές αμύνονται με τούβλα και πέτρες, η πάλη είναι όμως άνιση. Οι φασίστες μ' αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες ρίχνονται πάνω στους διαδηλωτές για να τους διασπάσουν. Ο κύριος όγκος της διαδήλωσης υποχωρεί. 

Οι μελανοχίτωνες του Μουσολίνι στήνουν τα οπλοπολυβόλα τους και στρέφουν τις κάννες πάνω στους διαδηλωτές, ενώ άλλοι φασίστες χτυπούν το λαό που διαδηλώνει με τα κοντάκια των όπλων τους. Μαχητικά, ζητωκραυγάζοντας για την λευτεριά οι διαδηλωτές προχωρούν όταν ξαφνικά ένα τζιπ με έναν Ιταλό υπαξιωματικό μπαίνει στην οδό Ζαϊμη και προχωρεί σαν σφήνα ανάμεσα από τους διαδηλωτές, που αναγκάζονται να τραβιούνται στα πλάγια του δρόμου, να στριμώχνονται και να χάνουν τη συνοχή τους. Ο Ιταλός υπαξιωματικός όρθιος πάνω στο τζιπ, με το πιστόλι στο χέρι απειλεί τους πατριώτες. Εκείνη τη στιγμή μια ομάδα νέων προσπαθούσε να συγκρατήσει τον κόσμο, να μη σκορπίσει και κινήθηκε για να φράξει την κίνηση του τζιπ. Ο φοιτητής Μήτσος Κωνσταντινίδης φωνάζει, "Πατριώτες πιαστείτε χέρι με χέρι και προχωράτε μαζί μας. Να μην αφήσουμε τους φασίστες κατακτητές να μας διαλύσουν". Δεν πρόλαβε όμως να επαναλάβει τα λόγια του. Το τζιπ πλησίασε και ο φασίστας υπαξιωματικός πυροβόλησε. Μια σφαίρα βρήκε των Κωνσταντινίδη ψηλά στον αριστερό ώμο και βγήκε μπροστά, από το μέρος της καρδιάς. Σε λίγα λεπτά είχε ξεψυχήσει".

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.