Η νέα Ευρώπη μπροστά στον τυφώνα που λέγεται “Ευρωζώνη”.

ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΕΑ ΕΥΡΩΠΗ…
Γράφει ο Νίκος Μέντζας
Οι χώρες της ζώνης του ευρώ, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, όχι μόνο δεν έχουν καταφέρει να μπουν σε ρυθμό ανάπτυξης αλλά, όπως φαίνεται, δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν ούτε στα εσωτερικά τους προβλήματα που διαρκώς οξύνονται. Οι πάλαι ποτέ ισχυρές οικονομίες της Ε.Ε. έχουν καταστεί ανίσχυρες μπροστά στον τυφώνα που λέγεται “Ευρωζώνη”.
Η Ιταλία βρίσκεται σε τροχιά ύφεσης για τρίτη φορά από το 2008 με συρρίκνωση του ΑΕΠ της κατά 0.2% και συρρίκνωση του βιομηχανικού της προϊόντος κατά 1.8% σε ετήσια βάση, ενώ όπως σχολίασε ο πρόεδρος της Ένωσης Βιομηχάνων της Ιταλίας, Giorgio Squinzi, “Η οικονομική κατάσταση είναι δραματική”.
 H ανεργία βρίσκεται στο 13% σύμφωνα με στοιχεία του Φεβρουαρίου. Το δημόσιο χρέος της χώρας έχει εκτιναχθεί μέσα σε ένα χρόνο κατά 95 δισεκατομμύρια ευρώ φτάνοντας τα 2.168 τρισεκατομμύρια… Η δεύτερη οικονομία της Ε.Ε., η Γαλλία, ασθμαίνει με έντονα τα σημάδια της διάβρωσης. Η ανεργία σε αύξοντες ρυθμούς έχει φτάσει στο 10.4% με τον ένα στους δέκα Γάλλους να είναι άνεργος. Το δε κοινωνικό κράτος, που κάποτε θεωρούταν ως το ισχυρό χαρτί της χώρας έχει τσακιστεί και αυτό από τον “τυφώνα” φέρνοντας καταστάσεις ντόμινο. Ακόμη και η Γερμανία είδε απροσδόκητη πτώση στην παραγωγή της κατά 1.8% σημειώνοντας την χειρότερη επίδοση των δυο τελευταίων ετών. Ο δείκτης Ifo, του γερμανικού ινστιτούτου οικονομικών ερευνών κατέγραψε αυξημένη ανησυχία των επιχειρήσεων της χώρας, μεταξύ άλλων και λόγω των επιπτώσεων της σύγκρουσης με την Ρωσία.
Από την στιγμή που οι τρεις αυτές χώρες που συναποτελούν τα δυο τρίτα του ΑΕΠ της Ευρωζώνης βρίσκονται σε δύσκολες οικονομικές συγκυρίες, το να μιλάμε για αναπτυξιακούς ρυθμούς εντός της Ευρωζώνης δεν είναι, αν μη τι άλλο, και η πιο εύστοχη παρατήρηση. Μάλλον τεχνοκρατικές και παραπλανητικές σκοπιμότητες κρύβονται πίσω από τέτοιου τύπου ανακοινώσεις, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, με τις κυβερνητικές εξαγγελίες, και την συνδρομή των μέσων μαζικής ενημέρωσης, να κάνουν λόγο για πρωτογενή πλεονάσματα, γοργούς ρυθμούς ανάπτυξης και ένα κοινωνικό πλάνο που πάει από το καλό στο καλύτερο. Τέτοιες σκοπιμότητες εξυπηρετούν τα συμφέροντα της νομισματικής ένωσης, των δανειστών της χώρας και διεθνών και εγχώριων τραπεζών με όλους τους διαπλεκόμενους μεγαλοπαράγοντες της χώρας (λέγε με Μπόμπολας, Λαμπράκης κ.λ.). Τα σφιχτά νομισματικά πλαίσια της ίδιας της φύσης του μορφώματος αυτού δεν αφήνουν περιθώρια για προοπτικές σταθερής ανάπτυξης σε δημοσιονομικό και κοινωνικό επίπεδο. 
Οι πολιτικές όλο και αυξανόμενης λιτότητας ενθαρρύνονται σε μεγάλο βαθμό από την στάση της Γερμανίδας καγκελαρίου Angela Merkel, η οποία επιμένει με σθένος στους κανόνες της Ευρωζώνης σχετικά με την δημοσιονομική πειθαρχία, σε σύμπλευση με τις αποφάσεις της γερμανικής Bundesbank. Οι συγκεκριμένοι κύκλοι εργάζονται πυρετωδώς για την ενοποίηση της ευρωπαϊκής αγοράς, προσδοκώντας την κατάργηση των εθνών και την ομοσπονδοποίηση της Ευρώπης σε έναν ενιαίο χώρο. Ήδη αυτό έχει δρομολογηθεί μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης (ΕΜΣ) με το πέρασμα όλων των περιουσιακών στοιχείων της κάθε χώρας μέλους της Ε.Ε. σε αυτόν.
Για χάρη των αγορών, η Ευρωζώνη και η Ε.Ε. κατακρεουργούν το κοινωνικό κράτος, στον βαθμό που αυτό υφίστατο. Η Ευρώπη των νεοφιλελεύθερων πολιτικών μετασχηματίζεται σε μια απολύτως “ελεύθερη” οικονομία, που από πλευράς κοινωνικών αναγκών, αντιστοιχεί σε μια απολύτως “δεσμευμένη” οικονομία. Η δημοκρατία – στο βαθμό που αυτός ο όρος υφίστατο - συρρικνώνεται, τα δικαιώματα “ελαστικοποιούνται”, ενώ η συμμετοχή της κοινωνίας σε πολιτειακό επίπεδο παραμένει εκτός θεσμοθέτησης και εγκιβωτισμένη στην ιδιωτεία. 
Ο φιλελευθερισμός, όπως παρουσιάζεται, στο λεξιλόγιο της οικονομίας δεν έχει καμία σχέση με τον φιλελευθερισμό σε ιδεολογικό επίπεδο. Στην ελεύθερη αγορά τα πάντα αντιμετωπίζονται από την σκοπιά του κέρδους. Στο νεοφιλελεύθερο οικονομικό δόγμα, οι μόνοι που απολαμβάνουν την ελευθερία είναι τελικά οι νόμοι της αγοράς, οι οποίοι συντάσσονται κατά το δοκούν, από τους κυρίαρχους της οικονομίας, δηλαδή τις τράπεζες και τους τραπεζίτες. Ο όρος “ελεύθερη αγορά” αποτελεί, σε τελική ανάλυση, πρόφαση και προκάλυμμα για τους κλειδοκράτορες της αγοράς, για να ψαρεύουν στα θολά νερά μιας πλαστής ελευθερίας.
Ως ποιο βαθμό είναι ικανό να επιζήσει ένα οικονομικό μοντέλο, όπως αυτό της Ευρωζώνης, που λειτουργεί καθαρά τεχνοκρατικά, σαν βιτρίνα των τραπεζικών συμφερόντων, καταργώντας κάθε κοινωνική μορφή του κράτους; Αυτές οι πολιτικές παραπέμπουν σε καταστάσεις ολοκληρωτισμού, όπως η Ιταλία του μεσοπολέμου με το φασιστικό καθεστώς που εγκαθίδρυσε ο Μουσολίνι. Οι εποχές των κατασκευασμένων ηγετών και των επαγγελματιών πολιτικών δείχνουν ξεπερασμένες και μη λειτουργικές. 
Οι λαοί οφείλουν να απαιτήσουν την πολιτική τους συμμετοχή σε κοινωνικό επίπεδο, μέσα σε δημοκρατικά πλαίσια, ξεπερνώντας αγκυλώσεις δεκαετιών και τις λογικές της ανάθεσης, οι οποίες, σκόπιμα και συστηματικά, καλλιεργήθηκαν για χρόνια. Το ζητούμενο είναι η δημοκρατία… Όσο η Ευρωζώνη με τον βασικό ουραγό της που λέγεται Γερμανία θα σφίγγει στην μέγγενη του κέρδους χώρες και λαούς, τόσο περισσότερο θα στρώνει το έδαφος είτε για την απόλυτη εξόντωση είτε για την αφύπνιση και την κοινωνική εξέγερση. Το διακύβευμα εναπόκειται στην συνείδηση των λαών.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια δημοσιεύονται με μια καθυστέρηση και αφού τα δει κάποιος από τη διαχείριση...και όχι για λογοκρισία αλλά έλεγχο για: μη αναφορά σε προσωπικά δεδομένα, τηλέφωνα, διευθύνσεις ή υβριστικά μηνύματα ή δεσμούς (Link) με σεξουαλικό περιεχόμενο.
Τα σχόλια, οι απόψεις των σχολιαστών δεν απηχούν κατ' ανάγκη τις απόψεις του ιστολογίου μας και δεν φέρουμε καμία ευθύνη γι’ αυτά. Προειδοποίηση: Περιεχόμενο Αυστηρώς Ακατάλληλο για εκείνους που νομίζουν ότι θίγονται προσωπικά στην ανάρτηση κειμένου αντίθετο με την ιδεολογική τους ταυτότητα ή άποψη, σε αυτούς λέμε ότι ποτέ δεν τους υποχρεώσαμε να διαβάσουν το περιεχόμενο του ιστολογίου μας.