Τα ίδια ευχολόγια, οι ίδιες γενικόλογες εξαγγελίες, η ίδια εξυπναδίστικη κριτική προς τους αντιπάλους.

Παρακολουθώντας τις αρχικές τοποθετήσεις των πολιτικών που είναι υποψήφιοι στις αυτοδιοικητικές εκλογές του ερχόμενου Νοεμβρίου, αισθάνεται κανείς ότι τίποτα δεν αλλάζει σε αυτό τον τόπο (ή, μάλλον, σε αυτούς τους ανθρώπους). Τα ίδια ευχολόγια, οι ίδιες γενικόλογες εξαγγελίες, η ίδια εξυπναδίστικη κριτική προς τους αντιπάλους. Με δυο λόγια, απογοήτευση. Ο τόπος, ωστόσο, δεν χρειάζεται ούτε τέτοιους πολιτικούς ούτε τέτοιες πολιτικές σαν αυτές που εφαρμόζουν. Χρειάζεται ανθρώπους που είναι αποφασισμένοι να ρισκάρουν για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα, αυτά που είναι πλέον πακτωμένα στην ελληνική καθημερινότητα, βασισμένα σε πολύ μαύρο χρήμα και ωμή βία (συνήθως με τη μορφή της απειλής: «Θα σε βρούνε σε χαντάκι» και μερικές φορές με το ίδιο το χαντάκι…) Παραδείγματα; Είναι απίστευτο ότι ακόμα στο χώρο της Υγείας δεν έχει καταφέρει κανείς να ελέγξει τα δισεκατομμύρια που σπαταλούνται χωρίς λόγο, για να πλουτίζουν ορισμένοι γιατροί και αντιπρόσωποι ιατροφαρμακευτικού υλικού.


Είναι αδιανόητο για μια χώρα που θέλει να επιβιώσει, να μη λειτουργεί η Δικαιοσύνη γρήγορα και αποτελεσματικά. Οταν μια απλή αστική διαφορά τελεσιδικεί σε οκτώ χρόνια, πώς θα λειτουργήσει η κοινωνία;

Είναι τερατώδες το ότι πασίγνωστοι φοροφυγάδες διαβιούν πολυτελώς και αναπτύσσουν την περιουσία τους εις βάρος του κοινωνικού συνόλου.

Είναι έγκλημα πως ο δημόσιος τομέας εξακολουθεί να υπάρχει μόνο και μόνο για να ζει παρασιτικά σε βάρος όσων παράγουν κάτι σε αυτή τη χώρα. Πάντοτε ήταν το πρόβλημα, το εμπόδιο, το βαρίδι. Ποτέ δεν αποτέλεσε τη λύση (με την εξαίρεση του ρόλου του για το εισόδημα των δημοσίων υπαλλήλων, βεβαίως, βεβαίως…).

Το χειρότερο είναι ότι μπορούν να γίνουν πράγματα: Να μηχανογραφηθεί άμεσα το κύκλωμα της Υγείας ώστε με ένα κουμπί να φαίνεται ποιος ξοδεύει, πόσα και γιατί. Να πετάξουμε στα σκουπίδια το νομικό μας σύστημα και να αντιγράψουμε ένα άλλο από προηγμένη χώρα που ζει ειρηνικά και προοδεύει. Να καταργήσουμε την εφορία και να απολυθούν οι εφοριακοί. Με τα ίδια χρήματα να προσλάβουμε μια-δυο ξένες εταιρείες να κάνουν την ίδια δουλειά, χωρίς εκβιασμούς στους φορολογούμενους, χωρίς «λευκές» ή κανονικές απεργίες. Εχει γίνει στο εξωτερικό με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Να τεμαχίσουμε τις λειτουργίες του δημοσίου και να τις δώσουμε σε εξειδικευμένα «ΚΕΠ», γιατί αποδείχθηκε ότι μέχρι τώρα αυτά κάνουν τη δουλειά του δημοσίου μια χαρά.

Θα πει κανείς ότι αν βρεθεί μια ομάδα θαρραλέων πολιτικών που θα προσπαθήσει κάτι τέτοιο, θα τους σκοτώσουν τα συμφέροντα. Το έχουμε δει αυτό από την εποχή του Καποδίστρια… Ε, ας βάλουμε από 200 αστυνομικούς να τους φυλάνε μέρα-νύχτα. Ή μήπως δεν μπορούμε ούτε  αυτό να κάνουμε;
 
πηγή