Σε έναν αγώνα δρόμου υποσχέσεων και ταξιμάτων έχουν επιδοθεί τις τελευταίες ημέρες αρκετοί φερέλπιδες υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι του νέου Δήμου Παλλήνης.Τάζουν αδιακρίτως δεξιά και αριστερά ότι τους έρθει στο κεφάλι, ότι τους ζητήσει ο υποψήφιος ψηφοφόρος. Παρουσιάζονται ως μεσσίες για την επίλυση κάθε είδους προβλήματος μικρού ή μεγάλου, σοβαρού ή αστείου. Μπροστά στο άγχος του σταυρού δεν διστάζουν να τάξουν την επίλυση απίθανων πραγμάτωνΜε την τακτική αυτή δεν κάνουν τίποτε αλλά από το να κρύβουν την ανεπάρκειά τους και την αδυναμία τους να σκεφτούν, να οραματιστούν, να δουλέψουν παραγωγικά για τον τόπο.

Δεν έχουν χρώμα, μην περιμένετε να σας πω ότι ανήκουν στον α’ ή τον β’ συνδυασμό. Υπάρχουν παντού. Είναι χαρακτηριστικό των ανθρώπων και όχι των συνδυασμών. Είναι χαρακτηριστικό πολιτικής νοοτροπίας. Είναι αυτοί οι βλαχοκομματάρχες τύπου Παπαγιανόπουλου στο Μαυρογιαλούρο που δήθεν κρατούν στη χούφτα τους πλήθος ψηφοφόρων. Άνθρωποι ανεπαρκείς και κάποιες φορές και αδίστακτοι αφού παίζουν με τις ανάγκες των δημοτών και τους κοροϊδεύουν προκειμένου να αποσπάσουν την ψήφο τους. Άνθρωποι που δεν έχουν το απλό κουράγιο και την ψυχική δύναμη να πουν «όχι αυτό δεν γίνεται».

Αλλά φταίνε μόνο αυτοί; Μήπως αυτοί βρίσκουν το κατάλληλο έδαφος, αφού αρκετοί δίνουν την ψήφο τους έναντι ανταλλάγματος; Πως ρε φίλε ζητάς κάτι ενώ και ‘συ ο ίδιος ξέρεις ότι δεν μπορεί να γίνει. Πως ζητάς κάτι σε βάρος κάποιου άλλου; Στο επίπεδο της διαχείρισης των τοπικών ζητημάτων για το οποίο μιλάμε, μέσα στην πολύχρονη εμπειρία μου, έχω γίνει αμέτρητες φορές μάρτυρας αιτημάτων που περιγράφονται με τον εξής απλό τρόπο. «Να φύγει από ‘μένα και να πάει όπου νά 'ναι». Ακόμα και στο γείτονα. Είτε κάδος είναι αυτός, είτε νερά που τρέχουν, είτε οτιδήποτε θα μπορούσε να φανταστεί κανείς, το 90% των αιτημάτων έχει να κάνει με την απομάκρυνση του προβλήματος από τι δική μας πόρτα και όχι με την επίλυσή του.

Ευτυχώς πάγωσαν οι προσλήψεις (δεν ξέρω αν το ξέρετε, άλλα όποιος σας πει ότι θα σας πάρει στο Δήμο σας περνάει για πολύ βλάκες) γιατί και εκεί η λογική ήταν ίδια. Εγώ να διοριστώ, το δικό μου παιδί να μπει. Κανείς δεν ζητάει δουλειά για όλους και πρόσβαση στην ευκαιρία για όλους. Η ισονομία και η ισοπολιτεία των Αρχαίων μας προγόνων στους νεοέλληνες δεν υφίσταται ούτε καν σαν έννοια.

Κλείνοντας λοιπόν ένα έχω να πω σε όσους έχουν την πρόθεση να μου ζητήσουν κάτι που και οι ίδιοι ξέρουν ότι δεν γίνεται: Να φύγετε, να πάτε αλλού. Να πάτε να σας παραμυθιάσει άλλος.

Και αγαπητοί μου συνδημότες το ίδιο πρέπει να πείτε και σεις σε όσους σας τάζουν προσπαθώντας να εκμεταλλευτούν το συναίσθημα και την ανάγκη σας. Να φύγετε να πάτε αλλού. Χωρίς αυτό ο Καλλικράτης θα μείνει ένα κενό γράμμα.

Υ.Γ. Δεν ξέρω αν αυτή πορεία που ακολουθώ πιστά από το 1990 «μου έχει βγει» ή όχι. Υπάρχουν πολλές και διαφορετικές εκτιμήσεις επ’ αυτού. Θα δούμε και το Νοέμβριο. Αισθάνομαι όμως πολύ υπερήφανος που ως υποψήφιος Δήμαρχος βγήκα στο μπαλκόνι και είπα ότι «δεν θέλω να με ψηφίσετε για να διορίσω τα παιδιά σας στο Δήμο, δεν θέλω να με ψηφίσετε για να μη σας πάρει τη μάντρα ο δρόμος».

Το κείμενο δημοσιεύθηκε στη "ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΓΕΡΑΚΑ" τεύχος Σεπτεμβρίου.